De dood van het kleine blonde meisje met de grote blauwe ogen
Door: Iris Verburg
Podcasts worden in de huidige tijd veel beluisterd en los van leuke, gezellige en grappige podcasts zijn er ook genoeg serieuze en ook juridische podcasts te vinden. Zo kennen we ‘Napleiten’ of de specifieke ‘Deventer moordzaak’, maar ook ‘Moordcast’. In een recente aflevering hadden ze het over de zaak van Sharleyne.
Het meisje was in de nacht van 7 op 8 juni in 2015 van de tiende verdieping van een flatgebouw gevallen. Zij woonde daar met haar moeder, Hèlène. De buren hoorden die nacht een klap – ze dachten dat een vuilniszak naar beneden viel – maar tot hun verschrikking troffen ze Sharleyne aan op de stoep. Haar moeder stond op de tiende verdieping en gedroeg zich vreemd. Ze was wanhopig op zoek naar sigaretten en bier en bleek later stomdronken. Ze verklaarde later voor de rechtbank dat ze in shock was en werd niet verantwoordelijk gehouden voor de dodelijke val die haar dochtertje had gemaakt. Nadat de vader een artikel 12-procedure had ingesteld werd ze vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs.
Een artikel 12-procedure kan worden ingesteld wanneer het Openbaar Ministerie besluit om niet te vervolgen. De vervolgingsbeslissing wordt normaal gesproken genomen door de officier van justitie. Wanneer je het niet eens bent met het besluit tot niet-vervolgen, kan je deze procedure in werking stellen. [1]
In hoger beroep werd de moeder wel veroordeeld, tot 9 jaar en 9 maanden cel. Daarbij was doorslaggevend dat een bovenbuurman een ruzie had gehoord voor de val van Sharleyne, terwijl haar moeder beweerde dat het meisje sliep. [2] Doordat vader Victor niet het ouderlijk gezag had aangevraagd na de geboorte van zijn – naar later bleek – niet biologische dochter, had hij niets te vertellen over haar. Wel waarschuwde hij na de relatiebreuk talloze hulpinstanties en trok hij vaak wanhopig aan de bel. Hij vreesde dat het mis zou gaan met zijn wel erkende dochter. Meerdere malen wees hij op het ernstige drankprobleem van zijn ex en hoe zij zijn dochter regelmatig verwaarloosde. Zo werd zij vaak achterlaten bij buurmannen die tevens kampten met een drank- en drugsprobleem en bestaat de verdenking dat het meisje is misbruikt. De instanties hadden Hèlène en Sharleyne wel in het vizier, maar haalden het meisje nooit bij de moeder weg.
Na haar dood mocht de vader haar bezoeken in het mortuarium, waar hij PTSS aan heeft overgehouden. Hij stelde een vordering van shockschade in. Hiervoor was volgens vaste rechtspraak een confrontatie benodigd die onverhoeds en onvermijdbaar was. [3] Gelukkig kwam hier in deze zaak een aanvulling op. Shockschade kan ook worden toegewezen indien de confrontatie met de daad van iemand die onrechtmatig handelt of de confrontatie met de gevolgen, een zeer hevige emotionele shock te weeg brengt bij het slachtoffer. [4] Zaken die een rol spelen zijn:
- De aard, de toedracht en de gevolgen van de daad (hier de gruwelijke daad van de moeder).
- De wijze waarop het slachtoffer (de vader) wordt geconfronteerd met de daad en de gevolgen daarvan (het zien van zijn dochter, gehavend lichaam).
- De aard en hechtheid van de relatie tussen de slachtoffers. [5]
Vader Victor hield vanaf de dood van het meisje de instanties al medeverantwoordelijk, maar zij beriepen zich erop dat het meisje niet was vermoord door haar moeder, waardoor zij dus
ook niet aansprakelijk konden zijn voor haar dood. Nu de moeder wel is veroordeeld en ze dus definitief dader is, wil hij alsnog de hulpverlenende instanties verantwoordelijk houden. Hij deed eerder al aangifte tegen de gemeente Hoogeveen, Centrum Jeugd en Gezin en Stichting Welzijnswerk Hoogeveen. [6] Onder andere uit onderzoek van Zembla bleek dat hulpverleners niet ingrepen, terwijl er al jaren zorgen waren. Enkele dagen voor de fatale val verdween Hèlène plotseling. Dit was bekend bij de instanties, maar het meisje werd desondanks niet onder toezicht geplaatst. Kinderrechter Frans van der Reijt zei dat dit wel had gemoeten. [7]
Haar vader stelt nu opnieuw de hulpverleningsinstanties aansprakelijk voor het overlijden van zijn dochtertje. Nu de veroordeling van de moeder na al die jaren definitief is, heeft hij het OM verzocht de zaak weer op te pakken. Het is nu nog afwachten of de instanties medeverantwoordelijk kunnen worden gehouden. Wat zegt jouw gevoel?
[1] https://www.om.nl/onderwerpen/klachten/art-12
[2] https://www.ad.nl/binnenland/veroordeling-in-zaak-sharleyne-8-definitief-vader-wil-mama-nu-van-graf-van-het-meisje-laten-halen~ac07df86/. Luister ook vooral naar de ‘Moordcast’-aflevering, waarin vader Victor en advocaat Sebas Diekstra uitgebreid hun verhaal doen.
[3] Zie bijvoorbeeld HR 22 februari 2002, ECLI:NL:HR:2002:AD5356 (HR Taxibus).
[4] HR 28 juni 2022, ECLI:NL:HR:2022:958.
[5] https://slachtofferadvocaatvermeulen.nl/kennis-delen/shockschade/.
[6] https://www.bnnvara.nl/zembla/artikelen/vader-sharleyne-wil-vervolging-hulpverleningsinstanties.
[7] https://www.bnnvara.nl/zembla/artikelen/vader-sharleyne-wil-vervolging-hulpverleningsinstanties.