Op donderdag 25 april brachten we met 19 studenten een bezoek aan de Pompekliniek in Nijmegen. De Pompekliniek is een tbs-kliniek van de Pompestichting, waar ongeveer tussen de 150 en de 200 mannen wonen. Alleen mannen ja, want maar 8 % van alle ter beschikking gestelden zijn namelijk vrouw.
Toen we allemaal soepeltjes de sluizen en de detectiepoortjes door waren gekomen, kon de middag beginnen. We werden ontvangen door Dana en Monique in de vergaderzaal, waar zij ons eerst meer vertelden over het tbs-systeem in Nederland. Hoe werkt het verlofstelsel nou eigenlijk? Hoe ziet een dag in de kliniek eruit? Hoeveel specialisten zitten er wel niet in een
behandelteam van één patiënt? Tijdens deze presentatie van een uurtje, waarbij ook genoeg ruimte was om allerlei vragen te stellen, gingen herhaaldelijk allerlei alarmen af op de piepers van de medewerkers. Deze vertelden dat dit de normale gang van zaken is. Het kan bijvoorbeeld beteken dat een gang is afgesloten omdat een patiënt verplaatst moet worden.
Vervolgens konden we beginnen aan een rondleiding door de kliniek. We kregen de gebedsruimtes te zien, maar ook houtbewerkingsafdeling, het voetbalveld en de moestuin. Het doel is om binnen de kliniek een zo realistisch mogelijke wereld na te bootsen zodat patiënten leren hoe ze straks met bepaalde situaties ‘buiten’ moeten omgaan.
In de kliniek werken sociotherapeuten die bij alles wat de patiënten doen aanwezig zijn om ze te begeleiden. Daarnaast vinden er nog allerlei therapieën plaats met psychologen, psychiaters etc. Tijdens onze rondleiding door de kliniek kwamen we uiteraard ook een aantal patiënten tegen. De hele groep was erg onder de indruk van de diversiteit van de patiënten. Waar de meeste studenten toch alleen de ‘enge’ berichten uit de media kende, gaf dit bezoek een heel ander beeld. Na de rondleiding zijn er nog wat vragen beantwoord, waarna iedereen met een heel nieuwe indruk weer naar buiten stapte. Dit bezoek heeft zeker wat teweeg gebracht en was meer dan alleen een ‘spanning-en-sensatie-bezoek’.
